Włosogłówka ludzka - pasożyt jelita cienkiego, rzadziej grubego. Nicień o nitkowatym ciele o długości ok. 30-50 mm. Głównie żywi się krwią, co może wywołać anemię. Można się zarazić tak samo jak tasiemcem, poprzez wypicie surowej wody, w której mogą znajdować się jej jaja czy też zjedzenie niedomytych owoców lub warzyw. Występuje w krajach, gdzie jest sucho i ciepło.
Zarażenie włosogłówką powoduje chorobę zwaną włosogłówczyca (trychocefalozą).
Przednia część ciała włosogłówki jest nitkowata, a tylna nieco szersza. Swoja głową wbija się w ścianki jelita ślepego lub grubego, przywierając do niej bardzo mocno i stąd pobiera pożywienie (naszą krew). Pozostała cześć tego nicienia zwisa swobodnie w świetle jelita.
Dojrzałe samice mogą składać do 5000 jaj dziennie, które są wydalane z kałem żywiciela. Wydalone jajeczka włosogłówki rozwijają się (podobnie jak jajeczka glisty) w środowisku zewnętrznym tj. w glebie. Po kilku dniach w jajeczku rozwija się larwa, która ponownie dostaje się do przewodu pokarmowego człowieka. Wówczas usunięta zostaje otoczka i larwa rozpoczyna wędrówkę do jelita. Po około 10 tygodniach uzyskuje dojrzałość płciową i rozpoczyna produkcje jaj. Włosogłówka zwykle przebywa w grupach liczących nawet 1000 osobników a długość jej życia w ciele żywiciela to około 5 lat.
Zarażenie włosogłówką może przebiegać bezobjawowo.
Objawy zakażenia włosogłówką:
ZAPOBIEGANIE ZAKAŻENIU:
Opracowane na podstawie:
„Parazytologia i akaroentomologia medyczna", Antoni Deryło
„Szkoła Zdrowia - uwolnij się od pasożytów i żyj bez nich", Nadieżda Siemionowa
„Kuracja życia", Hulda Clark
„Życie bez pasożytów", Giennadij Małachow
oraz prac: Olgi Jelisejewej, Tamary Swiszczowej, prof. Henryka Różańskiego